زیارت عاشورا و لعن دشمن

پرسش: در قرآن آمده است، لعنت كردن عمل زشتي است و نبايد بر كسي لعنت فرستاد، پس چرا در زيارت عاشورا يا در جاهاي ديگر، لعنت آمده است؟

پاسخ:

«لعن» (لعنت) در اصل به معني طرد و دور ساختن است كه آميخته با خشم و غضب باشد. بنابراين لعن از ناحيه خداوند يعني دور ساختن كسي از رحمت خويش و از تمام مواهب و بركاتي كه از ناحيه او به بندگان مي‌رسد و بعضي از بزرگان اهل لغت گفته‌اند: لعن در آخرت به معني عذاب و عقوبت و در دنيا به معني سلب توفيق است.⁽¹⁾ آيات زيادي در قرآن شريف وارد شده كه بعضي از افراد را لعن مي‌كند مانند: انّ الذين يؤذون الله و رسوله لعنهم الله في الدنيا و الاخره⁽²⁾ آنها كه خدا و پيامبرش را ايذاء مي‌كنند، خداوند آنها را از رحمت خود در دنيا و آخرت دور مي‌سازد.

آن چه زشت و نا پسند است . فحش و دشنام دادن است. قرآن به شدت در مقابل كلمات ركيك و لهو و لعب و دشنام دادن و فحش دادن ايستادگي مي‌كند و حتي مي‌فرمايد: دشمنان خود را دشنام ندهيد: وَ لا تَسُبُّوا الَّذِينَ يَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ فَيَسُبُّوا اللَّهَ عَدْواً بِغَيْرِ عِلْمٍ⁽³⁾ (معبود) كساني را كه غير خدا را مي‌خوانند، دشنام ندهيد، مبادا آنها (نيز) از روي ظلم و جهل خدا را دشنام دهند.

پس بين فحش دادن و لعن، فرق است و قرآن نيز بعضي از افراد را لعنت مي‌كند، يعني رحمت خود را از آنها دور مي‌سازد، ولي همين قرآن به كسي دشنام نداده است، به عبارت ساده‌تر، لعن نوعي دعاي نفريني است نه فحش.
آن چه در پايان قابل بيان است، اين است كه: اصل لعن، خيلي سنگين است، فقط در مواردي كه دين مبين اسلام تجويز كرده است و در قرآن و روايات بيان شده است، مي توان لعن كرد، در مواردي كه لعن تجويز نشده است، جايز نيست.

پاورقی:

1. ر.ك: مكارم شيرازي، ناصر، تفسير نمونه، تهران، دار الكتب الاسلاميه، چاپ يازدهم، 1365، ج 1، ص 552.
   2. احزاب: 57.
   3. انعام: 108.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: