اینجا کردستانه ...

اگر محمود مي گفت بمير مي مردم، آن قدر که مرا شيفته خودش کرده بود. شبي يکي از بچه ها سر شوخي پتويش را پرت کرد طرف من و اسلحه از دوشم افتاد، تا آمدم به خود بجنبم خورد توي سر محمود کاوه و سرش شکست. منتظر بودم يک برخورد ناجوري با من داشته باشد اما يک دستمال از جيبش درآورد و گذاشت روي زخم و از سالن زد بيرون! دنبالش دويدم و گفتم:«يک حرفي بزن»! با خنده گفت:«مگه چي شده؟» گفتم:«سرت شکست!» همان طور که خون ها را پاک مي کرد گفت:« اين جا کردستانه، از اين خون ها ريخته مي شود، اين که چيزي نيست.»
خاطره اي از شهيد محمود کاوه به نقل از ابراهيم پورخسرواني // باشگاه خبرنگاران

بگوييد فرمانده تان بيايد اینجا...

کربلاي ۵ بود، آخرين تيرها و نارنجک هايم را شليک کردم. با چشم خودم ديدم که به مجروحان گردان ياسين تير خلاص مي زدند. براي آخرين بار به پيکرمطهر بچه ها نگاه مي کردم. يکي از بچه ها که به شدت مجروح شده بود شروع کرد به عربي صحبت کردن! احساس کردم از عراقي ها مي خواهد که او را نکشند چون اسرار مهمي دارد. هرچه نگاه کردم نشناختمش، عراقي ها خواستند بلندش کنند داد و هوار راه انداخت که من نمي تونم تکان بخورم، بگوييد فرمانده تان بيايد اين جا! يک افسر عراقي سر رسيد؛ ناگهان عراقي ها فرياد زدند و صداي انفجاري به گوش رسيد. کيف کردم.

برگرفته از کتاب «حماسه ياسين» / باشگاه خبرنگاران

دنيا را گذاشتم برای دنيادارها!

يک بار که ابراهيم آمده بود «شهرضا» گفتم:« بيا اين جا يک خانه برايت بخريم و همين جا زندگي ات را سر و سامان بده!»
گفت: «حرف اين چيزها را نزن مادر، دنيا هيچ ارزشي ندارد!»
گفت: «آخر اين کار درستي است که دائم زن و بچه ات را از اين طرف به آن طرف مي کشي؟»
گفتم: «مادرجان! شما غصه مرا نخور. خانه من عقب ماشينم است.»
پرسيدم: «يعني چه خانه ات عقب ماشينت است؟»
گفت: «جدي مي گويم؛ اگر باور نمي کني بيا ببين!»
همراهش رفتم. در عقب ماشين را باز کرد. وسايل مختصري را توي صندوق عقب ماشين چيده بود: ۳ تا کاسه، ۳ تا بشقاب، ۳ تا قاشق، يک سفره پلاستيکي کوچک، ۲ قوطي شير خشک براي بچه و يک سري خرده ريز ديگر. گفت: «اين هم خانه. مي بيني که خيلي هم راحت است.»
گفتم: «آخه اين طوري که نمي شود»
گفت: «دنيا را گذاشتم براي دنيادارها، خانه هم باشد براي خانه دارها!»

خاطره اي از شهيد محمد ابراهيم همت- به نقل از مادر شهيد / باشگاه خبر نگاران

فرعون پادشاه مصر ادعای خدایی میکرد

روزی مردی نزد فرعون آمد و در حضور همه خوشه انگوری به او داد و گفت: اگر تو خدا هستی پس این خوشه را تبدیل به طلا کن......

یا امیرالمومنین روحی فداک...

ای دنیا چه می‌شد اگر همه نیروهایت را در هم می‌فشردی و دوباره شخصیتی مانند علی با آن عقل، قلب، زبان و شمشیر نمودار می‌کردی؟